Praha 4 - Podolí, kostel sv. Michaela Archanděla powrót

Kościelny

Info

Kościół św. Michała Archanioła jest wzmiankowany już w 1222 roku jako własność kapituły wyszehradzkiej. Probostwo w Podoli jest wzmiankowane na przykład w 1357, 1380 i 1410 roku, a patronat św. Michała Archanioła poświadczony jest w 1372 roku. Kościół ma prawdopodobnie romańskie pochodzenie i przetrwał do dziś jako wczesnogotycki kościół jednonawowy z około 1275 roku, przebudowany około drugiej połowy XIV wieku, a następnie w latach 1485-86, około 1696 roku, a ostatecznie całkowicie odnowiony w stylu neoromańskim w 1887 roku według projektu Matyáša Krcha. Od 1856 roku kościół w Podoli jest kościołem parafialnym z samodzielną administracją duchowną dla Podoli i Dvorców, a do 1907 roku był również kościołem parafialnym dla Braníka. W kościele znajduje się zabytkowa drewniana dzwonnica z XVI wieku, co jest rzadkością w Czechach. Dzwonnica ma kształt graniastosłupa, prawdopodobnie późnogotycka, z drewnianą podłogą pochodzącą krótko po 1551 roku i została odnowiona w stylu neoromańskim w 1887 roku.
Wisi w niej zabytkowy dzwon, trzeci najstarszy zachowany dzwon w Pradze, odlany w 1482 roku przez nieznanego ludwisarza; na dzwonnicy znajduje się maleńki napis w formie linii, który głosi, że dzwon został odlany ku czci Matki Boskiej i Wszystkich Świętych. (Dzwon jest dostępny podczas zwiedzania z przewodnikiem). W 1993 roku zakupiono do niego dwa nowe dzwony: „Michał” i „Jan Nepomucen” z warsztatu L. Tomáškovej-Dytrychowej z Brodka koło Przerowa.
Po wschodniej stronie nawy kościoła zachował się stromy gotycki szczyt z kamienia łupanego, który jest dostępny podczas zwiedzania z przewodnikiem. Kamienna murarka szczytu nosi ślady nadpalenia ogniem, o czym świadczą również pozostałości zwęglonych łat dachowych i dębowych kołków. U stóp szczytu znajduje się niskie, podłużne przejście na strych prezbiterium, osadzone w szerszej wnęce. Przejście i wnęka są przykryte od strony wschodniej oryginalnym, zwęglonym nadprożem z desek, datowanym dendrochronologicznie na przełom 1273/74 roku. Nad przejściem znajduje się od zewnątrz, wczesnogotycka nawa, ślepe okno szczelinowe z lekko otwartym wykuszem, pierwotnie zwieńczonym nadprożem z desek, z którego zachowały się jedynie zwęglone szczątki. Na zewnętrznej stronie szczytu znajduje się trapezoidalne pole średniowiecznego tynku z pozostałościami farby wapiennej i fragmentami malowideł ściennych (dostępne również wyjątkowo podczas wycieczek z przewodnikiem). Wycinka pni sosnowych i jodłowych pod budowę nowego, zachowanego do dziś dachu nad nawą kościoła, który został pozyskany po pożarze starego dachu (oględziny dachu są częścią zwiedzania z przewodnikiem), datowana jest dendrochronologicznie na lata 1484–1485. Belki dachu łamanego wykonane są z drzew ściętych zimą 1559–1560. Na zachodnim filarze wieży prezbiterium, na kalenicy dachu nawy, znajduje się oryginalna inskrypcja ciesielska z datą 15.10.1696 (udostępniona w ramach zwiedzania z przewodnikiem). Wokół kościoła znajdował się stary cmentarz, na którym pochówki odbywały się już od średniowiecza (co wykazały badania z 1972 roku w pobliżu południowej strony prezbiterium kościoła). W murze otaczającym kościół wmurowano zachowane nagrobki z cmentarza, który znajdował się przy kościele w latach 1683–1885. Na południowym tympanonie kościoła zachował się neoromański obraz przedstawiający Chrystusa między dwoma apostołami na drodze do Emaus, autorstwa Jana Jaroša. Zachodnia fasada kościoła posiada wejście podkreślone portalem z półkolistym tympanonem, w którym dodatkowo umieszczono mozaikę ze św. Archaniołem Michałem autorstwa Jana Jaroša (sygn.: J. JAROŠ).
Ołtarz główny jest barokowy, prosty, tabernakulum i ołtarz centralny pochodzą z okresu późniejszego. Nad ołtarzem znajduje się mniejszy obraz przedstawiający Archanioła Michała w walce z upadłym aniołem.
Oratorium barokowe, drewniane, z XVIII wieku – w prezbiterium od strony północnej, z czterema przeszklonymi półkolistymi oknami i wysuniętym przedpiersiem, wykonanym z drobno szlifowanych stożków. Dolny gzyms wsparty jest na czterech drewnianych konsolach.
Chór barokowy, drewniany, z XVIII wieku, lakierowany na biało, wsparty na dwóch renesansowych kolumnach. Bogato profilowany gzyms, lekko wygięty z boków. Nad niskim środkiem niska rampa szczytowa z wolutami. Balustrady z czworobocznych stożków.
Marmurowa chrzcielnica, barokowa, z XVIII wieku, wykonana z marmuru sliweńskiego; na profilowanej nodze misa z precyzyjnie szlifowanymi żłobkami w kształcie słońca. Wysokość 98 cm, średnica misy 64 cm.
Przy wejściu południowym znajduje się barokowa, trójpłatowa chrzcielnica z marmuru sliweńskiego, której tylna ściana rozwinięta jest w wolutę.
Po lewej stronie wejścia głównego znajduje się pseudorenesansowa, przyścienna chrzcielnica z biało-szarego marmuru na wysokiej nodze. Na skorupie zbiornika znajduje się motyw fletu, na trzonie zwężającym się ku górze – tępe żłobki, u dołu motyw palmety. Pod trzonem znajduje się stopa, utworzona z pięciu boków ośmiokątnego graniastosłupa, stopniowana i profilowana u góry. Podpis poniżej: G.CIANI. Giovanni Ciani, urodzony w 1847 roku w Lestan we Włoszech. Wystawiał w Pradze w 1897 roku.

Godziny otwarcia

Podczas nabożeństw w ciągu roku, tj. we wtorki i piątki od 14:30 do 16:00, w niedziele od 8:30 do 10:30.
Przez większość roku teren wokół kościoła jest oznaczony przez parafianina, który opiekuje się nim. Teren kościoła można zwiedzać po wcześniejszym umówieniu się.
Proszę zadzwonić do parafianina Jindřicha Trochta pod numer (komórkowy) +420 731 322 746, a on otworzy dla Państwa kościół i dzwonnicę.